|
(ur. 9 października 1846 w Warszawie, zm. 16 września 1874 w Reichenhall w Bawarii) Starszy brat Aleksandra Gierymskiego, jeden z najwybitniejszych malarzy polskich XIX w. (przełom romantyzmu i realizmu). Jako siedemnastolatek uczestniczył w powstaniu styczniowym, z którego czerpał później wiele motywów do swoich obrazów. Początkowo kształcił się w warszawskiej Klasie Rysunkowej, a w 1867 roku otrzymał stypendium rządowe, dzięki któremu wyjechał do Monachium, gdzie wstąpił do Akademii Sztuk Pięknych. W Monachium wraz z innymi polskimi malarzami tworzył grupę monachijską. Dokonania artystyczne Maksymiliana Gierymskiego wyróżniają go w polskim malarstwie realistycznym XIX wieku. Był znakomitym twórcą scen batalistycznych i rodzajowych, jego twórczość najlepiej przedstawia się w pejzażu. Jego twórczość w pełni zaakceptowano w Europie Zachodniej, a w Polsce w XIX wieku nie zyskał ani aprobaty ani popularności. Zyskał nagrody na wystawach w Monachium (1869) i Berlinie (1872). |